Në momentet kur sirenat shpërthejnë dhe mbrojtja ajrore izraelite aktivizohet në orët e vona të natës, një model i qëndrueshëm po bëhet gjithnjë e më i dukshëm: Irani godet në errësirë.
Këto sulme nuk janë të rastësishme. Ato pasqyrojnë një strategji të mirëkalkuluar që ndërthur teknologjinë raketore me qëllime ushtarake dhe psikologjike. Errësira nuk ofron vetëm mbulim vizual, por është pjesë e një taktike që synon mbijetesën, befasinë dhe frikësimin e kundërshtarit.
Faktorët teknikë dhe taktikë pas orarit të natës
Raketat që përdor Irani ndahen në dy kategori kryesore: me karburant të lëngshëm dhe me karburant të ngurtë – dhe secila ka nevojë për kushte specifike për lëshim.
Raketat me karburant të lëngshëm, si ato të serisë Shahab, kërkojnë një proces kompleks dhe të ndjeshëm furnizimi përpara lëshimit, që i bën ato të ekspozuara ndaj zbulimit satelitor ose ajror. Kjo është arsyeja pse Irani preferon t’i përgatisë dhe lëshojë ato gjatë natës, kur rreziku i zbulimit është më i vogël.
Në anën tjetër, raketat me karburant të ngurtë, si Fateh-110 dhe Zolfaghar, janë të gatshme për përdorim në çdo moment. Ato janë më të lëvizshme dhe mund të lëshohen nga vende të ndryshme, duke u bërë të vështira për t’u zbuluar ose neutralizuar.
Pse raketat mbajnë oksigjenin me vete?
Raketat nuk mund të mbështeten në oksigjenin atmosferik për djegie, pasi ato ngjiten në lartësi ku oksigjeni mungon. Për këtë arsye, çdo raketë mbart jo vetëm karburantin, por edhe oksiduesin, duke e bërë atë një sistem të mbyllur për shtytje – ndryshe nga avionët, që marrin oksigjen nga atmosfera.
Një doktrinë e ndërtuar mbi teknologjinë dhe ndikimin psikologjik
Sulmet e natës nuk janë vetëm një zgjedhje teknike, por edhe një mjet për të krijuar pasiguri dhe frikë te kundërshtari. Ata vijnë papritur, kur vigjilenca është më e ulët, duke forcuar ndikimin psikologjik edhe kur dëmet fizike janë të kufizuara.
Kombinimi i platformave të lëvizshme, teknologjisë së avancuar raketore dhe zgjedhjes strategjike të orarit ka krijuar një sistem që synon efekt maksimal me rrezik minimal për palën sulmuese.
